کد مطلب:171850 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:267
ولادت عشق
من احب ان ینظر الی احب اهل الأرض الی اهل السماء فلینظر الحسین. [1] .
هر كه دوست دارد به محبوبترین شخص روی زمین نزد آسمانیان بنگرد، به حسین نگاه كند.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم
در سال چهارم هجرت [2] ، جامعه نوپای اسلامی با ولادت امام حسین علیه السلام به وجود یكی از قدسیان الهی زینت یافت.
فاطمه زهرا علیها السلام نوزاد فروزان را در قنداق زرد رنگی نزد سرور آفرینش [3] ، پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم، آورد و حضرت ضمن رهنمون دخت فروغمندش به استفاده از قنداق سفید، در گوش راست نو رسیده قدسی اذان و گوش چپ اقامه خواند و جبرییل علیه السلام فرود آمد و فرمود:
خداوند متعال ترا سلام رسانده و می فرماید: از آن جا كه علی برای تو چون هارون به موسی است، نوزاد را حسین كه معادل عربی نام شبیر، فرزند هارون، است نامگذاری كن. [4] .
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم روز هفتم ولادت، گوسفندی را عقیقه فرمود و بعد از تراشیدن موی سر معشوق الهی، به وزن موی او نقره [5] صدقه داد.
از آن جا كه شیر فاطمه زهرا علیها السلام به جهت بیماری خشك شده بود، حسین علیه السلام را نزد رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم آورده و آن حضرت به مدت چهل روز با گذراندن انگشت مبارك ابهام و گاهی زبان مباركش در دهان فرزند دلبندش و مكیدن او، حسین را سیر می نمود و این سبب شد كه گوشت و خون حسین علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بروید؛ از اینرو پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود كه حسین از من است و من از حسینم. [6] .
از بدو تولد، فرشتگان برای عرض تهنیت از یك سو و تسلیت از سوی دیگر به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرود می آمدند. [7] .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در یكی از سفرهای خود، در بین راه ایستاد و آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون) را تلاوت فرمود و اشك ریخت و یاران حضرت از سبب گریه پرسیدند و حضرت فرمود:
جبرییل مرا از كربلا، كنار فرات كه فرزندم حسین را آنجا می كشند، خبر داد؛ گویا جایی را كه به زمین می افتد و دفن می شود، می بینم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پس از برگشت از سفر، بالای منبر رفت و بعد از سخنرانی، دست راست بر سر حسن علیه السلام و دست چپ بر سر حسین علیه السلام نهاد و سر به آسمان بلند كرد و فرمود:
بارالها! بی گمان محمد، بنده و پیامبر تست؛ این دو پاك ترین و برترین خاندان و ذریه من هستند؛ جبرییل برای من خبر كشته و خوار شدن فرزندم، حسین، را بیان كرد. پروردگارا! شهادت او را مبارك گردان و او را سرور و سالار شهیدان قرار ده؛ بارالها! قاتل و خوار كننده او را عاقبت به خیر مگردان.
در اینجا مردم در مسجد ناله سر دادند و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
آیا برای او گریه كرده و یاریش نمی كنید! [8] .
حدیث ولادت عشق
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در این راستا فرمود:
هنگام ولادت حسین در شب جمعه، جهت بزرگداشت او، خداوند متعال دستور داد تا فرشتگان مأمور جهنم آتش آنرا بر اهل جهنم خاموش كنند و فرشتگان بهشتی بهشت را بیارایند و حورالعین خود را زینت داده و به دیدار هم روند و دیگر فرشتگان تسبیح و حمد و سپاس خدای را در صف های بهم پیوسته بپا دارند و جبرییل جهت تهنیت و شادباش گفتن به محضر پیامبر اكرم در هزار گروه كه هر گروهی یك میلیون فرشته است، فرود آید و به محمد صلی الله علیه و آله و سلم بگوید:
من او را حسین نام نهادم. او را شرورترین شخص زمان او، كه سوار بر بدترین چهارپاست به قتل می رساند؛ وای بر قاتل حسین و پیشوای او كه دستور قتل را صادر نمود؛ من از كشنده حسین بیزار و او نیز از من بیزار است؛ زیرا در روز قیامت جرمی بالاتر از قتل حسین نیست كه با مشركان در آتش جهنم خواهد شد؛ آتش دوزخ به قاتل حسین مشتاق تر از بهشت به بهشتیان است.
جبرییل را هنگام هبوط، یكی از فرشتگان الهی [9] دید و پرسید:
امشب چه شده؟ آیا قیامت اهل دنیا به پا شده است؟
جبرییل فرمود:
برای محمد فرزندی به دنیا آمده كه خداوند متعال مرا جهت اظهار تهنیت به محضرش، فرستاد.
آن فرشته گفت:
ای جبرییل! قسم به آفریننده مان، وقتی به حضور محمد شرفیاب شدی، اسلام مرا به او برسان و از قول من به او بگو كه بحق كودك نو رسیده ات، از پروردگارت بخواه تا از من خشنود شده و بالها و مقام و منزلت مرا در بین فرشتگان به من باز گرداند.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم كه ضمن دریافت تهنیت و تحیت الهی از جبرییل، از شهادت حسین علیه السلام آگاهی یافته بود، فرمود:
قاتل حسین از امت من نیست؛ و من و خداوند متعال از ایشان بیزار هستیم.
و به دنبال این، حضرت نزد فاطمه زهراء علیها السلام آمد و خبر شهادت ریحانه خود را به دخت گرانقدرش داد و زهراء علیها السلام اشك ریخت و فرمود:
ای كاش او را به دنیا نیاورده بودم. [10] .
در اینحال رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
امامان بعد از حسین، از وی آفریده خواهند شد.
حضرت نام یك یك ایشان را تا امام زمان، مهدی عج الله تالی فرجه الشریف، اظهار فرمود و گفت:
عیسی بن مریم پشت سر او نماز خواهد خواند.
در این لحظه، فاطمه علیها السلام را آرامش فرا گرفت و سپس جبرییل تقاضا و درخواست آن فرشته را بیان فرمود و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم حسین را به آغوش گرفت و به آسمان اشاره كرد و فرمود:
بارالها! به حق این مولود بر تو بلكه به حق تو بر این مولود و بر جدش، محمد، و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب، اگر حسین، فرزند علی و فاطمه، را نزد تو قدر و منزلتی است، از درداییل خشنود شود و بال ها و مقام و منزلتش را برای او برگردان. [11] .
روایت گهواره:
خداوند متعال ولایت امیر المؤ منین علی علیه السلام را برای فرشتگان اظهار نمود و همه ملائكه جز فطرس آنرا پذیرفتند و از اینرو خداوند متعال بال او را شكست. هنگام ولادت امام حسین علیه السلام، وقتی جبرییل جهت عرض تهنیت و شادباش به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می آمد، فطرس به او گفت:
مرا نزد محمد ببر و حاجت مرا به او بگو تا برایم دعا كند.
وقتی جبرییل برای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم حاجت فطرس را اظهار نمود، حضرت، ولایت علی علیه السلام را به او عرضه كرد و بعد از پذیرفتن او، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
شأنك بالمهد فتمسح به و تمرغ فیه.
بر تو یاد آن گهواره؛ خود را به آن بچسبان و او را در بر گیر.
فطرس خود را در حالیكه رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم برای او دعا می كرد، به گهواره چسباند و خداوند متعال توبه اش را پذیرفت و بعد از بهبودیش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گفت:
در قبال این لطف و مرحمت، زیارت و سلام و درود هر كسی را برای امام حسین علیه السلام، به وی ابلاغ می كنم. [12] .
هر كه دوست دارد به محبوبترین شخص روی زمین نزد آسمانیان بنگرد، به حسین نگاه كند.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم
در سال چهارم هجرت [2] ، جامعه نوپای اسلامی با ولادت امام حسین علیه السلام به وجود یكی از قدسیان الهی زینت یافت.
فاطمه زهرا علیها السلام نوزاد فروزان را در قنداق زرد رنگی نزد سرور آفرینش [3] ، پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم، آورد و حضرت ضمن رهنمون دخت فروغمندش به استفاده از قنداق سفید، در گوش راست نو رسیده قدسی اذان و گوش چپ اقامه خواند و جبرییل علیه السلام فرود آمد و فرمود:
خداوند متعال ترا سلام رسانده و می فرماید: از آن جا كه علی برای تو چون هارون به موسی است، نوزاد را حسین كه معادل عربی نام شبیر، فرزند هارون، است نامگذاری كن. [4] .
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم روز هفتم ولادت، گوسفندی را عقیقه فرمود و بعد از تراشیدن موی سر معشوق الهی، به وزن موی او نقره [5] صدقه داد.
از آن جا كه شیر فاطمه زهرا علیها السلام به جهت بیماری خشك شده بود، حسین علیه السلام را نزد رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم آورده و آن حضرت به مدت چهل روز با گذراندن انگشت مبارك ابهام و گاهی زبان مباركش در دهان فرزند دلبندش و مكیدن او، حسین را سیر می نمود و این سبب شد كه گوشت و خون حسین علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بروید؛ از اینرو پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود كه حسین از من است و من از حسینم. [6] .
از بدو تولد، فرشتگان برای عرض تهنیت از یك سو و تسلیت از سوی دیگر به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرود می آمدند. [7] .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در یكی از سفرهای خود، در بین راه ایستاد و آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون) را تلاوت فرمود و اشك ریخت و یاران حضرت از سبب گریه پرسیدند و حضرت فرمود:
جبرییل مرا از كربلا، كنار فرات كه فرزندم حسین را آنجا می كشند، خبر داد؛ گویا جایی را كه به زمین می افتد و دفن می شود، می بینم.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پس از برگشت از سفر، بالای منبر رفت و بعد از سخنرانی، دست راست بر سر حسن علیه السلام و دست چپ بر سر حسین علیه السلام نهاد و سر به آسمان بلند كرد و فرمود:
بارالها! بی گمان محمد، بنده و پیامبر تست؛ این دو پاك ترین و برترین خاندان و ذریه من هستند؛ جبرییل برای من خبر كشته و خوار شدن فرزندم، حسین، را بیان كرد. پروردگارا! شهادت او را مبارك گردان و او را سرور و سالار شهیدان قرار ده؛ بارالها! قاتل و خوار كننده او را عاقبت به خیر مگردان.
در اینجا مردم در مسجد ناله سر دادند و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
آیا برای او گریه كرده و یاریش نمی كنید! [8] .
حدیث ولادت عشق
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در این راستا فرمود:
هنگام ولادت حسین در شب جمعه، جهت بزرگداشت او، خداوند متعال دستور داد تا فرشتگان مأمور جهنم آتش آنرا بر اهل جهنم خاموش كنند و فرشتگان بهشتی بهشت را بیارایند و حورالعین خود را زینت داده و به دیدار هم روند و دیگر فرشتگان تسبیح و حمد و سپاس خدای را در صف های بهم پیوسته بپا دارند و جبرییل جهت تهنیت و شادباش گفتن به محضر پیامبر اكرم در هزار گروه كه هر گروهی یك میلیون فرشته است، فرود آید و به محمد صلی الله علیه و آله و سلم بگوید:
من او را حسین نام نهادم. او را شرورترین شخص زمان او، كه سوار بر بدترین چهارپاست به قتل می رساند؛ وای بر قاتل حسین و پیشوای او كه دستور قتل را صادر نمود؛ من از كشنده حسین بیزار و او نیز از من بیزار است؛ زیرا در روز قیامت جرمی بالاتر از قتل حسین نیست كه با مشركان در آتش جهنم خواهد شد؛ آتش دوزخ به قاتل حسین مشتاق تر از بهشت به بهشتیان است.
جبرییل را هنگام هبوط، یكی از فرشتگان الهی [9] دید و پرسید:
امشب چه شده؟ آیا قیامت اهل دنیا به پا شده است؟
جبرییل فرمود:
برای محمد فرزندی به دنیا آمده كه خداوند متعال مرا جهت اظهار تهنیت به محضرش، فرستاد.
آن فرشته گفت:
ای جبرییل! قسم به آفریننده مان، وقتی به حضور محمد شرفیاب شدی، اسلام مرا به او برسان و از قول من به او بگو كه بحق كودك نو رسیده ات، از پروردگارت بخواه تا از من خشنود شده و بالها و مقام و منزلت مرا در بین فرشتگان به من باز گرداند.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم كه ضمن دریافت تهنیت و تحیت الهی از جبرییل، از شهادت حسین علیه السلام آگاهی یافته بود، فرمود:
قاتل حسین از امت من نیست؛ و من و خداوند متعال از ایشان بیزار هستیم.
و به دنبال این، حضرت نزد فاطمه زهراء علیها السلام آمد و خبر شهادت ریحانه خود را به دخت گرانقدرش داد و زهراء علیها السلام اشك ریخت و فرمود:
ای كاش او را به دنیا نیاورده بودم. [10] .
در اینحال رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
امامان بعد از حسین، از وی آفریده خواهند شد.
حضرت نام یك یك ایشان را تا امام زمان، مهدی عج الله تالی فرجه الشریف، اظهار فرمود و گفت:
عیسی بن مریم پشت سر او نماز خواهد خواند.
در این لحظه، فاطمه علیها السلام را آرامش فرا گرفت و سپس جبرییل تقاضا و درخواست آن فرشته را بیان فرمود و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم حسین را به آغوش گرفت و به آسمان اشاره كرد و فرمود:
بارالها! به حق این مولود بر تو بلكه به حق تو بر این مولود و بر جدش، محمد، و ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب، اگر حسین، فرزند علی و فاطمه، را نزد تو قدر و منزلتی است، از درداییل خشنود شود و بال ها و مقام و منزلتش را برای او برگردان. [11] .
روایت گهواره:
خداوند متعال ولایت امیر المؤ منین علی علیه السلام را برای فرشتگان اظهار نمود و همه ملائكه جز فطرس آنرا پذیرفتند و از اینرو خداوند متعال بال او را شكست. هنگام ولادت امام حسین علیه السلام، وقتی جبرییل جهت عرض تهنیت و شادباش به محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می آمد، فطرس به او گفت:
مرا نزد محمد ببر و حاجت مرا به او بگو تا برایم دعا كند.
وقتی جبرییل برای رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم حاجت فطرس را اظهار نمود، حضرت، ولایت علی علیه السلام را به او عرضه كرد و بعد از پذیرفتن او، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:
شأنك بالمهد فتمسح به و تمرغ فیه.
بر تو یاد آن گهواره؛ خود را به آن بچسبان و او را در بر گیر.
فطرس خود را در حالیكه رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم برای او دعا می كرد، به گهواره چسباند و خداوند متعال توبه اش را پذیرفت و بعد از بهبودیش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گفت:
در قبال این لطف و مرحمت، زیارت و سلام و درود هر كسی را برای امام حسین علیه السلام، به وی ابلاغ می كنم. [12] .
[1] بحار الانوار 43/297 و مناقب ابن شهر آشوب 4/73.
[2] در رابطه با تاريخ ولادت امام حسين عليه السلام بيش از هشت قول وجود دارد؛ برخي چون شيخ طوسي رحمه الله در تهذيب و شهيد رحمه الله در دروس و كليني رحمه الله در اصول كافي سال سوم، آخر ربيع الاول و بعضي چون مفيد رحمه الله در ارشاد و سيد بن طاووس رحمه الله در لهوف و ابن صباغ مالكي در الفصول المهمه سال چهارم، سوم شعبان مي دانند؛ كساني كه خواستار تحقيق در اين زمينه هستند به مصادر اين آراء در كتاب الصحيح عاملي 5/60 مراجعه كنند.
[3] برخي روايات دارد كه اسماء، حسين عليه السلام را نزد پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم آورد؛ بحار الانوار 43/238.
[4] بحار الانوار 43/241 و 238.
[5] در برخي روايات طلا نقل شده است. احقاق الحق 11/264 - 260 و كشف الغمه 2/171 و نفس المهموم شعراني رحمه الله /6 و چاپ ذوي القربي /21 و بحار الانوار 43/243.
[6] مناقب ابن شهر آشوب 4/50 و تفسير الصافي ذيل آيه 16 سوره احقاف و تفسير البرهان 4/172 ذيل همان آيه.
[7] لهوف سيد بن طاووس ص 17.
[8] اللهوف /18.
[9] نام اين فرشته بنابر نقل احقاق الحق 11/286 و بحار الانوار 43/248 درداييل نقل كرده اند.
[10] آيه شريفه 15 سوره احقاف در اين باره است كه مي فرمايد:
و وصينا الانسان بوالديه احسانا حملته امه كرها و وضعته كرها و حمله و فصاله ثلاثون شهرا....
[11] احقاق الحق 11/286 - 284 و بحار الانوار 43/248 - 245.
[12] بحار الانوار 101/367.